مفهوم دروگر مرگ (GRIM REAPER) از کجا آمده است؟
به نظر می‌رسد که گریم ریپر در قرن 14 در اروپا ظاهر شده است.
طاعون سیاه در سیسیل توسط ملوانان بیمار به سرعت منتشر شد و در طی مدت کوتاهی تقریبا نیمی از جمعیت ایتالیا را به کام مرگ فرستاد. گستره‌ی بیماری به حدی بود که تا سه سال آینده از روسیه تا ایسلند و حتی گیرنلند نیز دچار طاعون شدند. تا پیش از رسیدن طاعون به قسنطنطنیه طاعون باعث مرگ دو میلیون نفر شد. طاعون سیاه اولین بیماری همه گیر در تاریخ قاره اروپا بود و به همین خاطر تاثیر زیادی بر اوضاع سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حتی مذهبی این قاره گذاشت. بیماری درعرض یک سال کل حوزه‌ی مدیترانه را در برگرفت و در بهار 1349 به وین و سپس به مجارستان و بخش‌هایی از لهستان رسید.
. تخمین زده می‌شود که حدود یک سوم کل جمعیت اروپا در نتیجه این بیماری همه گیر از بین رفتند و برخی مناطق این قاره متحمل تلفات بسیار بیشتری نسبت به بقیه مناطق شدند. شیوع اولیه طاعون در طول سالهای 1347- 51 رخ داد و پس از آن شیوع مجدد چندین بار دیگر تکرار شد.
اما شیوع طاعون آن هم در سطح بسیار گسترده در خاک اروپا علاوه بر مرگ و میر گسترده تبعات دیگری هم داشت. مردم به شدت مذهبی و خرافی آن زمان که دلیل عقلانی برای شیوع این بیماری سراغ نداشتند بلافاصله شروع به انجام رفتارهای جنون‌آمیز کردند. بروز بیماری ابتدا به خشم خداوند نسبت داده شد. بلافاصله در حالی که کشتار طاعون ادامه داشت صدها نفر در حالی که برهنه شده بودند در کوچه بر سر و بدن خود شلاق می‌زدند و از خدا و عیسی مسیح تقاضای عفو کردند. اما این رفتارها تنها میزان تلفات را بالا برد. در قدم بعدی این بار نوبت پیدا کردن متهمان جدید بود. طبق معمول قرون گذشته یهودیان اروپا در صف اول متهمان قرار داشتند. به سرعت شایعه مسموم کردن چاه‌های آب توسط یهودیان و جزامیان بین مردم منتشر شد. جماعت خشمگین شروع به قتل عام یهودیان کردند. علی رغم تلاش‌های کلیسا و پاپ کلمنت ششم مردم به شدت خواهان مجازات یهودیان و دیگر افراد مظنون بودند.
در سال 1349 در استراسبورگ 2000 یهودی در یک روز قتل عام شدند. کل جامعه‌ی یهودی ماینس و کلن از بین رفت. کشتار یهودیان طی سالهای 1348 . 1349 در بیش از 50 شهر اروپایی ادامه یافت. طبق آمار ها تا سال 1351 حدود 160 منطقه‌ی یهودی نشین بزرگ و 150 منطقه‌ی کوچکتر یهودی در اروپا به کلی از میان رفتند. بسیاری از یهودیان فراری به شرق اروپا و مخصوصا کشور لهستان گریختند. در این کشتار بی سابقه، یهودیان تنها متهمان نبودند و مردم عصبانی از طاعون، جزامی‌ها، گدایان و به طور کلی همه‌ی خارجی‌ها را نیز قتل عام میکردند.
کشتار گسترده طاعون به تدریج اعتقادات مذهبی بسیاری از افراد را متزلزل کرد. بازار خرافه پرستی رواج یافت و تعداد زیادی از فالگیران و جادوگران تبدیل به افراد مورد اعتماد جامعه شدند. با مرگ صدها نفر از ماموران دولتی، کشیش‌ها و حتی مقامات مهم کشوری عملا از نظم اجتماعی و سیاسی برای مدت‌ها از بین رفت.شیوع طاعون سیاه زمینه از بین رفتن چزه‌ی فئودالی اروپای قرون وسطی را نیز فراهم کرد. مرگ هزاران نفر از کشاورزان و سرف‌های اربابان قئودالی باعث شد تا هزاران جریب زمین به دلیل نبود نیروی انسانی به حال خود رها شوند. کشتار وسیع بیماری که در برخی مناطق اروپا تا 80 درصد جمعیت را از بین برد باعث شد تا اربابان فئودالی که برای قرن‌ها با اتکا به درآمد زمین‌ها و رعایای خود قدرت فراوانی داشتند، به شدت تضعیف شوند. کشتار طاعون به انسان‌ها محدود نبود و میلیون‌ها دام اهلی و حتی ماهی نیز از بین رفت.
طاعون سیاه در حدود سالهای 1352 تا 1353 کم کم فروکش کرد اما این پایان بلایا نبود. بعد از فروکش کردن اپیدمی طاعون دو زمستان بسیار سرد در اروپا حاکم شد و بسیاری از محصولات کشاورزی را از بین برد.
بنابراین، واضح است که مرگ چیزی بود که اروپاییان مدام درذهن خود ذهنه نگه داشته بودند و تعجب آور نیست که تصویری برای نشان دادن آن ایجاد کرده باشند.
اما چرا تصویر اسکلت؟ جرا داس؟ چرا خرقه؟
اسکلت‌ها نماد مرگ هستند و بدن انسان را پس از پوسیدگی نشان می‌دهند. و تصور می‌شود این لباس یادآور لباس‌هایی است که شخصیت‌های مذهبی آن زمان هنگام انجام مراسم تشیع جنازه به تن میکردند. این داس تصویری مناسب است که از شیوه‌های کشاورزی آن زمان گرفته شده است:
درو کنندگان از داس برای برداشت محصولاتی که آماده برداشت از زمین بودند استفاده میکردند. و خب ... این چیزی است که هنگام مرگ انسان اتفاق می‌افتد: آن‌ها از این زمین برداشته می‌شوند.
منابع:
تاریخ ویل‌دورانت
و سایت britanica
ترجمه و جمع آوری: سایت زی‌مون