روستایی‌زاده‌ای که در ادبیات لاتین انقلاب کرد
خوان رولفو با نام کامل نپوموسینو کارلوس پرز رولفو ویسکینو در سال 1918 در شهر سان‌گابریل که بعدها سیوداد ونوستیانو کارانزا نامیده شد در ایالت جالیسکو در شمال غربی مکزیکوسیتی به دنیا آمد. او که خودش در منطقه‌ای روستایی بزرگ شد، بعدها با سفر به مناطق مختلف کشورش و آشنایی با فرهنگ بومی آن آثاری را در نمایاندن زندگی روستایی در مکزیک خلق کرد.
رولفو در سال 1970 جایزه ملی مکزیک را دریافت کرد و در سال 1983 اسپانیا به او لقب شاهزاده آستوریاس را اعطا کرد. دلیلی که می‌توان برای کم‌توجهی عجیب دنیای ادبیات به این نویسنده بزرگ فرض کرد کم‌کار بودن اوست و تنها دو کتاب در دهه 1950 نوشت و با همین دو اثر -مجموعه داستان دشت سوزان (1953) و مهم‌تر از آن، رمان پدرو پارامو در سال 195۵- مسیر داستان‌های آمریکای لاتین را تغییر داد.
با اینکه تعداد صفحات این دو کتاب از ۳۰۰ صفحه بیشتر نیست، گابریل گارسیا مارکز درباره او گفته است: «تقریباً به اندازه صفحاتی است که از سوفوکل به ما رسیده و به نظر من ماندگار است».
بدون اثر پیشگامانه رولفو، که رئالیسم منطقه‌ای و نقد اجتماعیِ مرسوم در آن دوره را با تجربیات مدرنیستی در هم آمیخت، شاید خلق شاهکاری چون صد سال تنهایی برای مارکز دشوار می‌بود. همین‌طور نمی‌توان تأثیر شگفت رولفو را بر آثار کارلوس فوئنتس، ماریو بارگاس یوسا، روزاریو کاستلانوس، خوزه ماریا آرگوداس و بسیاری نویسندگان دیگر ادبیات لاتین از یاد برد.
شهرت رولفو بیشتر به‌خاطر رمان پدرو پارامو است، داستان یک روستایی مکزیکی که در آن همه شخصیت‌ها، از جمله راوی، مرده‌اند. دو سال قبل از این کتاب، دشت سوزان را نوشته بود که داستان‌های آن در مجموعه داستان‌های ادبیات اسپانیایی هستند. هر دو اثر رولفو به‌دلیل به‌تصویرکشیدن زندگی روستایی در مکزیک و شخصیت‌های به‌یادماندنی‌شان محبوبیت والایی در بین ادبیات امریکای لاتین دارند.